به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

گودین تپه کنگاور یکی از شاخص‌ترین آثار بجای مانده از دوره ماد‌ها

تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۰۲۵۹۲

مرتضی گراوند باستان‌شناس کرمانشاهی از تپه گودین کنگاور به عنوان یکی از مهمترین محوطه‌های باستانی در غرب ایران نام برد و گفت : این محوطه به اذعان بسیاری از باستان شناسان یکی از شاخص‌ترین و بارزترین آثار بجای مانده از دوران مادهاست که تاکنون کاوش شده است.

وی افزود: این محوطه باستانی برای اولین بار در سال ۱۹۶۱ شناسایی شد و در سال ۱۹۶۵ توسط یک گروه باستان شناسی از موزه سلطنتی کانادا به سرپرستی دکتر "کایلر یانگ" مورد گمانه زنی و کاوش قرار گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این باستان شناس کرمانشاهی مساحت کل این محوطه باستانی را حدود ۱۴ تا ۱۵ هکتار اعلام کرد و گفت: در کاوش‌های باستان شناسی صورت گرفته در این محوطه که چند سال ادامه داشت، یازده لایه فرهنگی از سه دوره پیش از تاریخ، تاریخی و اسلامی کشف شد.

وی یکی از مهمترین کشفیات در این محوطه باستانی را کشف تعداد قابل توجهی سفال با رنگ‌ها و نقوش و فرم‌های خاص عنوان کرد و ادامه داد: طی این کاوش‌ها مشخص شد که در این محوطه انبار‌ها و سالن‌هایی برای انبار سفال وجود داشته که به نظر می‌رسد این منطقه در گذشته مکانی برای تجارت سفال به مناطق و کشور‌های مختلف بوده که همین مسئله گودین تپه را از سایر محوطه‌های باستانی کاوش شده متمایز می‌کند.

گراوند خاطرنشان کرد: علاوه بر سفال، بقایای آثار معماری و فلزی از جمله وسایل برنزی و ظرف سنگی، مراکز تجاری، اداری و سیاسی، الواح گلی و مهره‌ها و انبار‌های ذخیره آذوقه و ارگ و قلعه نیز در این محوطه کشف شده است.

وی گفت: وجود یازده لایه فرهنگی از حدود پنج هزار سال قبل از میلاد مسیح تا دوره اسلامی باعث شده تا محوطه گودین تپه به عنوان پایه لایه‌نگاری تعریف شده در زاگرس مرکزی و حتی فلات ایران باشد.

این باستان شناس کرمانشاهی اضافه کرد: علیرغم اینکه محوطه باستانی گودین تپه دارای اهمیت بسیار بالای باستان شناسی است، اما متاسفانه طی سال‌های گذشته چندان مورد توجه قرار نگرفته و حتی بخش‌هایی از آن هم تخریب شده است.

وی تصریح کرد: یکی از علل تخریب بخش‌هایی از این محوطه باستانی، عدم تعیین عرصه و حریم آن در سال‌های گذشته بوده است.

گراوند که مسئولیت نظارت بر اجرای پروژه تعیین عرصه و حریم این محوطه باستانی را برعهده گرفته، افزود: خوشبختانه پس از سال‌ها قرار است ظرف یک ماه آینده تعیین عرصه و حریم گودین تپه آغاز شود که این مسئله می‌تواند در آینده به حفظ و جلوگیری از تخریب و تعرض به آن کمک کند .

باشگاه خبرنگاران جوان کرمانشاه کرمانشاه

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: میراث فرهنگی مناظر زیبا محوطه باستانی گودین تپه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۰۲۵۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران؛ یک خانه و کوچه‌اش پیدا شد!

تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهم­ترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.

به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌­های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.

او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان­‌ها یا خانه­‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشان­دهندۀ توسعۀ ساخت­ و­ ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.

در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.

باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.

سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.